Γιατί στους ανθρώπους με κατάθλιψη δεν συνταγογραφούνται μαγικά μανιτάρια αντί για Zoloft ή Prozac; Η απάντηση δεν είναι τόσο προφανής. Τα πρώτα αντικαταθλιπτικά φάρμακα δημιουργήθηκαν το 1950. Παράλληλα η ψιλοκυβίνη, που είναι μια ψυχεδελική χημική ένωση, είχε μελετηθεί εκτενώς τη δεκαετία του 1960 ως θεραπεία για την κατάθλιψη μέχρι το 1970 όπου απαγορεύτηκε. Ωστόσο υπάρχουν πιθανότητες να επανέλθει σαν θεραπεία. Την προηγούμενη δεκαετία υπήρξε μια επιστημονική αναγέννηση γύρω από τη χρήση ψυχεδελικών ουσιών σε συνδυασμό με άλλα φάρμακα σαν θεραπεία. Η πιο πρόσφατη έρευνα δημοσιεύτηκε στο New England Journal of Medicine. Στην έρευνα συμμετείχαν εθελοντές με μέτρια έως σοβαρή κατάθλιψη. Τους δόθηκαν στη μια φάση υψηλές δόσεις ψιλοκυβίνης και ένα φάρμακο placebo και στην άλλη φάση δόθηκαν χαμηλές δόσεις ψιλοκυβίνης και ένα αντικαταθλιπτικό φάρμακο (Lexapro), το οποίο το έπαιρναν καθημερινά για 6 εβδομάδες. Όλοι όσοι συμμετείχαν στην έρευνα έκαναν παράλληλα ψυχοθεραπεία. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι και οι 2 μέθοδοι ήταν αποτελεσματικοί στην μείωση των συμπτωμάτων της κατάθλιψης. Αλλά είναι πολύ πιθανό η ψιλοκυβίνη να ήταν πιο αποτελεσματική σύμφωνα με κάποιες μετρήσεις.
Παρότι στην έρευνα δεν αναφέρονται οι αισθήσεις που βίωσαν οι συμμετέχοντες από τη χρήση της ψιλοκυβίνης, προηγούμενες έρευνες έδειξαν ότι το τι θα βιώσει ο συμμετέχων εξαρτάται από τη δόση που θα λάβει. Οι συμμετέχοντες βίωναν ευφορία, οπτικές παραισθήσεις και μια κατάσταση που ονομάζεται ego-dissolution. Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει αρνητικές επιπτώσεις όπως ναυτίες και πονοκεφάλους. Αξίζει να αναφερθεί ότι καθ’ όλη τη διάρκεια της θεραπείας με ψιλοκυβίνη οι συμμετέχοντες καθοδηγούνταν από εκπαιδευμένους θεραπευτές. «Το κύριο μήνυμα είναι ότι η ψιλοκυβίνη μπορεί να έχει περισσότερα πλεονεκτήματα σε σχέση με τις τρέχουσες θεραπείες και ίσως κάποτε να δοθεί η άδεια να χρησιμοποιηθεί ως θεραπεία για την κατάθλιψη», σύμφωνα με τον Robin Carhart-Harris ο οποίος είναι υπεύθυνος του κέντρου έρευνας των ψυχεδελικών ουσιών του Imperial College London. «Η ψιλοκυβίνη δεν μείωσε απλά τα συμπτώματα της κατάθλιψης αλλά βελτίωσε και την ποιότητα ζωής των ασθενών», ήταν τα λεγόμενά του.
Η κατάθλιψη εκτιμήθηκε με μια μέτρηση που ονομάζεται QIDS-SR-16. Πριν από τη μελέτη οι συμμετέχοντες είχαν δείκτες με μέσο όρο 14,5. Στο τέλος της μελέτης οι δείκτες έπεσαν στο 6,5. Τα συμπεράσματα της έρευνας είναι περιορισμένα επειδή δεν περιλάμβαναν τους ασθενείς που πήραν μόνο placebo αλλά τα δείγματα είναι ενθαρρυντικά. Παρότι μερικοί άνθρωποι βλέπουν αποτέλεσμα παίρνοντας αντικαταθλιπτικά φάρμακα ένα 10% με 30% δεν ανταποκρίνονται σε αυτή τη θεραπεία. Λόγω αυτού οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι υπάρχει άμεση ανάγκη για νέες μεθόδους θεραπείας.
Η ψιλοκυβίνη απαγορεύτηκε καθώς θεωρήθηκε εξαρτησιογόνος ουσία χωρίς να προσφέρει κάποιο ιατρικό όφελος. Ωστόσο όλο και περισσότερες έρευνες δείχνουν ότι υπάρχει πολύ μικρό ρίσκο εξάρτησης από αυτή την ουσία. Πέρυσι μάλιστα το Όρεγκον έγινε η πρώτη πολιτεία που νομιμοποίησε την ψιλοκυβίνη.
